Wskaźnik stresu cieplnego
Wskaźnik stresu cieplnego (ang. Heat Stress Index - skrót HSI) wyraża procentowy stosunek niezbędnych strat ciepła (wymaganych w danych warunkach pogodowych do zachowania równowagi cieplnej organizmu), do maksymalnych strat ciepła związanych z poceniem się, możliwych dla organizmu w danych warunkach. Ideę wskaźnika ilustruje poniższy schemat.
Konieczne straty ciepła szacuje się na podstawie bilansu cieplnego ciała człowieka, zakadajc że ewaporacyjne straty ciepła (związane z poceniem się) mają równoważyć całkowity przychód ciepła do organizmu, związany z czynnikami meteorologicznymi oraz metaboliczną produkcją ciepła.
Możliwe straty ciepła z organizmu zależą przede wszystkim od aktualnej wilgotności powietrza (czynnik determinujący intensywność odparowywania potu), prędkości wiatru (wpływa na szybkość odprowadzania nasyconego powietrza znad powierzchni skóry), stopnia osłonięcia skóry przez odzież oraz parametrów fizjologicznych - temperatury powierzchni ciała, produkcji potu i stopnia zwilżenia skóry.
Wskaźnik stresu cieplnego znajduje zastosowanie w warunkach letnich. Ilustruje on uciążliwość warunków termiczno-wilgotnościowych, czyli natężenie uczucia parności.
Interpretacja wskaźnika stresu cieplnego HSI
HSI > 100% |
Niebezpieczeństwo przegrzania organizmu; czas przebywania w takich warunkach musi być ściśle kontrolowany |
| HSI od 90 do 100% | Maksymalny stres gorąca; warunki tolerowane przez osoby młode, zdrowe i zaaklimatyzowane |
| HSI od 70 do 90% | Bardzo silny stres gorąca; w wypadku dłuższej ekspozycji niezbędne ciągłe uzupełnianie płynów i soli mineralnych |
| HSI od 30 do 70% | Silny stres gorąca; zagrożenie zdrowia dla osób niezaaklimatyzowanych |
| HSI od 10 do 30% | Niewielki i umiarkowany stres gorąca |
| HSI od 0 do 10% | Warunki termoneutralne |
| nk | Warunki nieklasyfikowane - stres chłodu |
