Imisja
Wybór odpowiedniej metody pozyskiwania danych środowiskowych uzależniony jest od celu pomiaru, wymaganej rozdzielczości czasowej i przestrzennej, zmienności czasowej analizowanych zanieczyszczeń, wymaganej precyzji oznaczeń.
Monitoring powietrza przede wszystkim dotyczy ilości zanieczyszczeń znajdujących się w środowisku, określonych jako imisja.
Imisja zanieczyszczeń lub stężenie zanieczyszczeń określa ilość zanieczyszczeń pyłowych lub gazowych w jednostce objętości powietrza atmosferycznego. Stężenie wybranych zanieczyszczeń jest uzależnione od wielkości emisji – czyli ilości zanieczyszczeń wprowadzanych do środowiska, a także warunków dyspersji, w tym topografii terenu oraz czynników meteorologicznych
Stężenie zanieczyszczeń gazowych podawane jest w określonych jednostkach, zazwyczaj określa się w jednostkach wagowych (gramach i mniejszych) substancji w jednostce objętości: ng/m3, µ/m3, g/m3, mg/m3, g/m3. Może być również wykorzystywana jednostka stosunku zmieszania: ppm („parts per milion” – liczba cząstek na milion) lub ppb („parts per bilion” liczba cząstek na miliard).
- Sposób przeliczania stężeń:
- 1000000 ppm = 100%
- 350 ppm = 35*10-3 % = 0,035 %
1 ppm – oznacza jedną cząstkę zanieczyszczenia przypadającą na milion innych cząstek (powietrza), zatem jeżeli chcemy wyrazić stężenie w % objętości powietrza:
Przeliczenie stężenia podawanego w ppm na stężenie wagowe wymaga skorzystania ze wzoru i znajomości mas molowych M wybranych zanieczyszczeń. W przypadku stężeń zanieczyszczeń mierzonych w powietrzu atmosferycznym wygodniej jest korzystać z jednostki mniejszej jaką jest ppb (jedna cząstka na miliard).
